ฤดูกาล 1997/1998 ถือเป็นฝันร้าย อีก 1 ฤดูกาล ของแมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด
ฤดูกาลนั้น แมนฯยู ออกสตาร์ทได้อย่างยอดเยี่ยม 20 นัดแรก แมนฯยูอยู่ในตำแหน่งจ่าฝูงถึง 15 นัด แย่ที่สุดคือการหล่นไปอยู่ที่ 3 มีแอนดี้ โคล กับ เท็ดดี้ เชอริงแฮม เป็นหน้าคู่ กองกลางมี พอล สโคลย์ , ไรอัน กิ๊กส์ , เดวิด แบ็คแคม และนิกกี้ บัตต์ คอยคุมเกมขณะที่รอย คีน กัปตันทีม สภาพร่างกายไม่ค่อยดี ไม่ค่อยได้ลงสนามเท่าที่ควร
ผ่าน 20 นัดแรกของฤดูกาล แมนฯยูนำเป็นจ่าฝูง ด้วยการมีแต้มทิ้งห่างอาเซน่อล ซึ่งตอนนั้นอยู่อันดับที่ 5 ถึง 11 คะแนน แต่หลังจากนั้นอาเซน่อล เหยียบเกียร์ 5 แบบไม่มีผ่อน จุดเปลี่ยนสำคัญอยู่ที่การเจอกันของ แมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด กับอาเซน่อล ในนัดที่ 29 ที่สนามโอลแทรฟฟอร์ด อาเซน่อลเอาชนะ แมนฯยู 1-0 โดยได้ประตูชัยจาก มาร์ก โอเวอร์มาส์ทำให้อาเซน่อล พลิกแซงขึ้นนำเป็นจ่าฝูงแทน หลังจากนั้นอาเซน่อล เก็บชัยอีก 8 นัดรวด
ขณะที่แมนฯยู ไปสะดุด เสมอ ลิเวอร์พูล กับ เสมอนิวคาสเซิน ส่งให้ผ่าน 37 นัดของฤดูกาล
อาเซน่อลทิ้งห่างแมนฯยู เป็น 7 แต้ม 2 นัดสุดท้าย แม้พวกเขาจะแพ้ทั้ง 2 นัด แต่ไม่มีผลอะไรแล้ว อาเซน่อลเป็นแชมป์พรีเมียร์ลีก ไปในที่สุดด้วยการมีแต้มเหนือแมนฯยู เพียงแค่ 1 คะแนนเท่านั้น โดยในฤดูกาลนั้น แอนดี้ โคล ยิงประตูในพรีเมียร์ลีกมากที่สุดในทีม 15 ประตู ขณะที่เท็ดดี้ เชอริงแฮม ยิงไป 9 ประตู เดวิด แบ็คแคม 9 ประตู ไรอัน กิ๊กส์ 8 ประตู